Dag 3 - Ubud Monkeyforest

Rond 09.00 uur ging de wekker, we hadden lekker geslapen voor de 1e nacht. Ook de kikkers zijn gelukkig nog gestopt met hun gekwaak, wat zorgde voor een iets betere nachtrust. Nadat we rustig waren op gestaan en hadden genoten van ons uitzicht, zijn we naar de ontbijt waikiki’s gegaan. Hier stond een heerlijk ontbijt op ons te wachten, van zowel al la carte als een gedeeld buffet. Het ontbijt bestond uit 4 soorten ei, pancakes, mie en diverse fruit. Ook hadden ze witte en bruine boterhammen, maar wel zonder korstjes. Onder het genot van een versgeperste cocktail, het geluid van de vogels, en het uitzicht op de groene tuin, hadden we heerlijk ontbeten. Op de planning stond voor vandaag het ‘Monkey Forrest’. We wisten dat deze vlak bij ons hotel zou zijn, maar na nog geen 100 meter bij ons hotel vandaan te zijn, stonden wel al voor de ingang van het park. Het was sowieso niet moeilijk te vinden, aangezien we alleen al in de kleine stukje lopen wel 15 apen tegen zijn gekomen en we dus wisten dat we goede kant op liepen. Eenmaal in het park aangekomen was het een drukte van jewelste, niet van de toeristen, maar van de aapjes. Na wat rondvragen bleek dat er in totaal wel 350 apen in het park gevestigd zaten, en dan niet in kooien zoals in vele dierentuinen, maar allemaal los lopend door het gehele park. Om het park een beetje te beschrijven, het bestond uit een stuk beschermde jungle, met een bijna compleet begroeide bos en bomen van wel 40 meter hoog. Nadat we bij een andere ingang wat kleine banaantjes hadden gescoord bij een oud vrouwtje, kon de pret beginnen. Eenmaal in de buurt van een groepje apen, haalde Niki een banaatje uit haar tas, het duurde maar liefst 2 seconden of het schattige aapje hing al aan haar shirt. Blijkbaar ruiken ze de bananen al op afstand, en (hier werden we van te voren ook voor gewaarschuwd) vinden ze alles al zit het in een tas, rugzak of binnenzak van je bijv. je blouse. Ze bespringen je en voor je het weet zijn alle banaantjes al weg haha. Ze zijn helaas niet alleen dol op banaantjes, maar hebben ook een ‘zwak’ voor glimmende dingen als armbandjes en horloges. Oppassen geblazen dus, gelukkig hebben wij hier geen last van gehad en hebben we erg genoten van deze grappige beestjes.

Eenmaal terug bij het hotel, hebben we direct onze zwembroek/bikini aangetrokken, want het was heet, heel erg heet. Het subtropische klimaat hier zorgt ervoor dat binnen no-time de zweetdruppels op je voorhoofd staan, zonder überhaupt eens stap te hebben gezet. Na een verfrissende duik in het zwembad, waren we dan ook weer helemaal bijgekomen van de leuk trip. Toen we weer bij ons kamer waren en even lekker aan het genieten waren op ons eigen terrasje, van een drankje en chipje, waren we niet de enige die hier interesse in hadden. Aangezien we dus op nog geen honderd meter van het apenpark afzaten, wisten de ‘monkeys’ ook wel waar nog meer eten te halen was, juist, bij ons. Toen eenmaal een aapje door kreeg dat er een bus pringels op tafel stond, race deze op ons af en greep de bus pringels bij ons weg, deze viel op de grond, met het resultaat dat alle chips op ons terras vielen. Nou en toen begon het, binnen no-time stond er 4 aapjes op ons terras al onze chips op te eten, de bus pringels was al door een 5de aap versjouwd naar 10 meter voor ons terras. Er kwam dan ook snel een aantal balineze ‘securitys’ van het hotel aanrennen met bezems en stokken, wat een erg grappig gezicht was, die de aapjes probeerde weg te jagen. Dit lukte maar wel voor maar even, uiteindelijk gaven ze het op, toen ze zagen dat de aapjes langzaam weg gingen toen de hoeveelheid chips steeds verder op raakte. Na 5 minuten gelachen te hebben, waren ze eindelijk weer weg en konden wij weer even bijkomen van dit spektakel. Helaas niet voor lang, een aap had het idee gekregen dat er misschien nog wel meer te halen was op ons terrasje. Hij kwam dus nog even goededag zeggen en wilde vervolgens eerst de cola fles en toen dit niet lukt omdat Davy dit vast hield, uiteindelijk maar een glas gegrepen en ja hoor.. patsss op de grond in +/- 1000 stukjes. Weer onze (ondertussen) balinezen vrienden van de security erbij, en uiteindelijk is ook deze aap vertrokken. Na direct wat gepoets en geschrob, was ons terras weer schoon.

We hebben maar besloten om weer op pad te gaan, en de stad ‘Ubud’ te gaan verkennen. Heel erg leuk om te zien, hoe deze mensen zijn en hoe zij hun dag doorbrengen. Bijna alle winkels zijn open, maar het personeel zit of buiten in de schaduw of binnen onder de airco op de grond, bijv. een krantje te lezen, erg verkoopgericht dus haha, maar wat wil je ook met deze hitte. Nadat we even wat waren gaan drinken / lunchen in een gezellig tentje, kwam de (voor ons) eerste tropische regenbui naar beneden, voor maar liefst 5 minuten. Gelukkig zaten wij droog, en was het wel leuk om naar te kijken. Het hoort namelijk ook wel bij Bali, en het gaf dan ook wel een speciaal effect wat past bij het beeld van Bali. Na deze korte bui zijn we kaartjes gaan kopen voor een van de dansvoorstellingen. Dit zijn een soort van theatervoorstellingen, wat een verhaal verteld over de religie die bij het hindoeisme hoort. Vaak gaan de verhalen dan ook over het goede en het kwaden, en dus ook over goden, demonen, etc. Ook zijn we op zoek gegaan naar een sarong, dit is een balineze rok voor zowel vrouwen als mannen, welke is verplicht i.c.m. met een scarf (een soort sjaal om je middel) als je de tempels wilt gaan bezoeken. Na wat afdingen hebben we allebei een leuk setje kunnen scoren. Na nog een drankje bij een leuk barretje,  was het al weer tijd voor de dansvoorstelling (Kecak Ramayana and Firedance). We dachten mooi op tijd te zijn, maar aangezien we eerst bij de verkeerde arena terecht waren gekomen, zaten we uiteindelijk nog op de 2de rij. En natuurlijk zat er recht voor ons een man zo groot al grizlybeer, met een grote camera en ook nog eens een joekel van een hoed. Ondanks dat hebben we het verhaal goed kunnen volgen, en was het een hele beleving om dit mee te maken. In totaal duurde de hele voorstelling zo’n 1,5 uur. De firedance bleek een aparte navolgende dans te zijn, waarbij een man compleet in trans was en letterlijk op blote voeten door een heet vuur aan het rennen was, erg mooi om te zien.

Na afloop was het al weer laat en zijn we weer terug gegaan richting het hotel. We kwamen nog langs een tempel op, waar op dat moment net een ritueel bezig was. Vrouwen en kinderen kwamen aan in prachtige jurken en allemaal een rieten mandjes op hun hoofd met daarin een offer voor de goden van de tempel. Wij zijn weer verder gegaan, omdat onze magen begonnen te rammelen. Na een diner bij een restaurant vlakbij ons hotel, hebben we deze dag heerlijk af kunnen sluiten.